برای معالجه آغاز بایستی معین خواهد شد، انگیزه کمرویی بچه و نوع آن کدام میباشد. افزون بر آن، از طریق‌های رفتاردرمانی برای صورت‌دهی نوباوه به کارگیری می‌گردد. دقت به‌این نکات در مراحل معالجه ضروری میباشد و مراقبان و پدر و مادر می بایست این دکتر روانشناس نکات را در حیث بگیرند:
نکات شایان توجه در بهبود بچه کناره گیر:
ـ از واژه و کلمه‌های تمسخرآمیز مانند ترسو، خجالتی، دست و پاچلفتی و بی‌عرضه استعمال نکنید.
ـ از شماتت نوپا به جهت بازی نکردن با همسالان بپرهیزید.
ـ اورا با دیگر افراد مقایسه نکنید و اجتماعی بودن اطرافیانش را به صورت وی نکشید.
ـ در نوباوه حس امنیت تولید فرمائید و از دیگرافراد اورا نترسانید.
- از شماتت بچه کناره گیر به جهت بازی نکردن با همسالان بپرهیزید
ـ به نوباوه برچسب خجالتی بودن نزنید و در‌صورتی‌که سوم فردی در یک گردآوری از شما پرسید، آیا کودکتان خجالتی میباشد، فورا جواب دهید: نه، یه خرده مجال نیاز دارااست تا به وضعیت تازه عادت نماید.
ـ به طفل مسئولیت‌های خرد بدهید و خودبا‌وری اورا تقویت نمائید.
ـ اخلاق مثبت و حقیقی و واقعی در بچه پیدا نمائید و آنها را پر رنگ فرمایید و تشویقش فرمایید.
ـ در هفته دوبار طفل را به محل بازی خردسال ها ببرید.
ـ فرزندتان را همانگونه که است، بپذیرید و توقع و انتظار بی‌آیتم و بیشتراز حد نداشته باشید.
ـ درباره تجربه بهتر فرزندتان با همبازی‌هایش کلام نمائید.
ـ متناسب با سن و بضاعت و توان فرزندتان یک کدام از دو هنر و تردستی به وی بیاموزید (نظیر بازی با طناب یا این که رینگ پلاستیکی). این عمل به بچه امداد می‌نماید برای نماد دادن خودش به همسالانش زمان داشته باشد.
ـ روایت‌های مفهومی و مشارکتی برای نوپا بخوانید.
ـ بازی‌های گروه‌جمعی که در آن ها بزرگسالان با خردسالان شرکت کردن می‌نمایند ایفا دهید
خجالتی بودن در فرزندان نخستین و تک فرزندان شایع خیس میباشد
صفت خجالتی و معدود رویی بودن معمولاً در فرزندان اولیه، تک فرزندان و تک والدی بیش از دیگر خردسالان دیده میشود، استدلال این دستور این میباشد که پدر ها و مادر‌ها بیش از سایر فرزندان بر فرزند نخستین سپرده گذاری می نمایند و مدد و اعتنا بیشتر و گاهی اعتنا افراطی نسبت به‌این فرزندان ابراز می نمایند. اما در شرایط کلی حتی‌در همین مورد ها هم تحصیلات پدر و مادر و نوع رفتارهای آنها قادر است بسیار مؤثر باشد و باعث به دوری از تکوین این صفت در اینگونه کودکانی گردد.
تبعات کناره گیر و خجالتی بودن
نادر رویی و خجالتی بودن در افراد و به تبع آن در کودک ها منشاء برخی از بیماری های دیوانه و جسمی میباشد، خجالتی و نادر رو بودن می تواند باعث به تشدید ضربان قلب، خلل های تنفسی، لرزش دست، تغيير صدا، لکنت لهجه، بی آبی دهن، عدم هواخواهی از خود، افت شخصیت و حتی رکود علمی خواهد شد. از منظر برخی روانشناسان این صفت نقص وجود ندارد بلکه یک بیماری میباشد و چنانچه شدید گردد به یک ایراد تبدیل میشود.
برای معالجه آغاز بایستی معین خواهد شد، انگیزه کمرویی بچه و نوع آن کدام میباشد. افزون بر آن، از طریق‌های رفتاردرمانی برای صورت‌دهی نوباوه به کارگیری می‌گردد. دقت به‌این نکات در مراحل معالجه ضروری میباشد و مراقبان و پدر و مادر می بایست این دکتر روانشناس نکات را در حیث بگیرند:
نکات شایان توجه در بهبود بچه کناره گیر:
ـ از واژه و کلمه‌های تمسخرآمیز مانند ترسو، خجالتی، دست و پاچلفتی و بی‌عرضه استعمال نکنید.
ـ از شماتت نوپا به جهت بازی نکردن با همسالان بپرهیزید.
ـ اورا با دیگر افراد مقایسه نکنید و اجتماعی بودن اطرافیانش را به صورت وی نکشید.
ـ در نوباوه حس امنیت تولید فرمائید و از دیگرافراد اورا نترسانید.
- از شماتت بچه کناره گیر به جهت بازی نکردن با همسالان بپرهیزید
ـ به نوباوه برچسب خجالتی بودن نزنید و در‌صورتی‌که سوم فردی در یک گردآوری از شما پرسید، آیا کودکتان خجالتی میباشد، فورا جواب دهید: نه، یه خرده مجال نیاز دارااست تا به وضعیت تازه عادت نماید.
ـ به طفل مسئولیت‌های خرد بدهید و خودبا‌وری اورا تقویت نمائید.
ـ اخلاق مثبت و حقیقی و واقعی در بچه پیدا نمائید و آنها را پر رنگ فرمایید و تشویقش فرمایید.
ـ در هفته دوبار طفل را به محل بازی خردسال ها ببرید.
ـ فرزندتان را همانگونه که است، بپذیرید و توقع و انتظار بی‌آیتم و بیشتراز حد نداشته باشید.
ـ درباره تجربه بهتر فرزندتان با همبازی‌هایش کلام نمائید.
ـ متناسب با سن و بضاعت و توان فرزندتان یک کدام از دو هنر و تردستی به وی بیاموزید (نظیر بازی با طناب یا این که رینگ پلاستیکی). این عمل به بچه امداد می‌نماید برای نماد دادن خودش به همسالانش زمان داشته باشد.
ـ روایت‌های مفهومی و مشارکتی برای نوپا بخوانید.
ـ بازی‌های گروه‌جمعی که در آن ها بزرگسالان با خردسالان شرکت کردن می‌نمایند ایفا دهید
خجالتی بودن در فرزندان نخستین و تک فرزندان شایع خیس میباشد
صفت خجالتی و معدود رویی بودن معمولاً در فرزندان اولیه، تک فرزندان و تک والدی بیش از دیگر خردسالان دیده میشود، استدلال این دستور این میباشد که پدر ها و مادر‌ها بیش از سایر فرزندان بر فرزند نخستین سپرده گذاری می نمایند و مدد و اعتنا بیشتر و گاهی اعتنا افراطی نسبت به‌این فرزندان ابراز می نمایند. اما در شرایط کلی حتی‌در همین مورد ها هم تحصیلات پدر و مادر و نوع رفتارهای آنها قادر است بسیار مؤثر باشد و باعث به دوری از تکوین این صفت در اینگونه کودکانی گردد.
تبعات کناره گیر و خجالتی بودن
نادر رویی و خجالتی بودن در افراد و به تبع آن در کودک ها منشاء برخی از بیماری های دیوانه و جسمی میباشد، خجالتی و نادر رو بودن می تواند باعث به تشدید ضربان قلب، خلل های تنفسی، لرزش دست، تغيير صدا، لکنت لهجه، بی آبی دهن، عدم هواخواهی از خود، افت شخصیت و حتی رکود علمی خواهد شد. از منظر برخی روانشناسان این صفت نقص وجود ندارد بلکه یک بیماری میباشد و چنانچه شدید گردد به یک ایراد تبدیل میشود.
بنیانگذار روانشناسی مثبت کیست؟