جدیدترین مقالات روانشناسی

داروهای بیش‌فعالی به چه شکل شغل می‌نمایند؟
داروهای بیش‌فعالی بسته به نوع آنان تاثیرات مختلفی بر معالجه علائم دارا‌هستند؛ البته به‌طور آحاد داروهای ADHD سطح مواد شیمیایی در مغز (جابجایی‌دهنده‌یِ عصبی) را بالا میبرند. با ارتقا معیار این هورمون‌ها، در اختیار گرفتن شخص بر علائم عالی می گردد و علائم بهبود پیدا می‌نمایند. تاثیراتی که‌این هورمون‌ها بر علائم دارا هستن دکتر روانشناس مشمول مفاد ذیل می باشند:

ارتقا دامنه اعتنا
کاهش بیش فعالی
در اختیار گرفتن رفتارهای تکانشی
مدیر نارسایی‌های اجرایی
داروهای بیش‌فعالی/نقص‌دقت بر هر شخصی اثر گوناگون و منحصربه‌شخصی دارااست؛ در واقع دارویی که برای شخصی مطلوب و اثرگذار میباشد، گاهی برای فرد دیگر اثرگذار وجود ندارد. این داروها حتی گاهی با عوارض جانبی ناخوشایندی یاور میباشد یا این که حتی به‌صحت شغل نمی کنند و سرازیر‌دکتر معیار دوز آنها‌را بالا می برد.

پدر و مادر یا این که شخص دچار می بایست در حیث بگیرند که گاهی ممکن میباشد، او‌لین دارو برای فرزندشان یا این که خودشان تاثیری نداشته باشد. این اشخاص برای انتخاب نوع و دوز دارو می بایست رابطه خویش را با دارای تخصص نگهداری نمایند. در زمینه‌ی مصرف داروهای یار در کنار این داروها (چه با ورژن و چه سوای ‌ورژن) و همینطور مصرف کافئین می بایست با پزشک معالج مشورت کردن گردد.

دکتر کارشناس روان‌و‌سرازیر با پژوهش کل این موردها داروها و دوزهای متفاوتی را آزمون می‌نماید تا شایسته ترین دارو را برای معالجه گزینش نماید. بعداز یافتن داروی مطلوب علائم مربوط به بیش فعالی، دامنه‌ اعتنا و رفتارهای تکانشی بهبود می یابند.

داروهای معالجه بیش فعالی
داروهای معالجه بیش فعالی مشمول داروهای مشوق‌ و داروهای غیرمحرک‌ میباشند. سرازیر‌دکتر معمولا فردی میباشد که صلاحیت تجویز داور برای معالجه این خلل را دارااست.
داروهای جایزه برای معالجه بیش فعالی
داروهای جایزه رایج‌ترین نوع داروهای تجویزی برای معالجه بیش فعالی میباشند که بوسیله جاری‌پزشک معالج تجویز میگردد. این نوع داروها برعکس نامشان منجر تحریک خلق و خوی نمیشوند و سطح مواد شیمیایی مغز (جابجایی‌دهنده‌های ‌عصبی) را تقویت می‌نمایند تا به سطح متعادل رسد. دوپامین و نوراپی‌نفرین، دو جابجایی‌دهنده‌های ‌عصبی در مغز میباشد که داروها بر آن ها اثر میگذارند.

این جابجایی‌دهنده‌های عصبی نقش کلیدی بر دقت، تامل و علت‌ شخص در گیر دارا هستند. بر طبق با مطالعات جاری ساختن‌گردیده، به طور تقریب ۸۰ درصد از خردسال ها در گیر به ADHD بعداز یافتن شایسته ترین داروی مشوق و دوز درست علائم کمتری علامت داده‌اند. برخی از داروها عوارض جانبی دارا‌هستند که مکان نگرانی وجود ندارد با ملازمت و همراهی جاری‌دکتر مصرف داروها خطری ندارد. دکتر قبل از تجویز گاهی برای خودداری از عوارضی همانند عارضه‌ قلبی، غربالگری الکتروکاردیوگرام (EKG) را تجویز می‌نماید.

داروهای مشوق مشتمل بر مفاد تحت می باشند:

داروهای کوتاه تاثیر یا این که نشر فوری: این مشوق‌ها چهار ساعت دوام دارا‌هستند و وقتی که از معیار دوز این داروها در تن شخص بیش فعال کاسته می گردد، شخص «عود» یا این که «تاثیر رجوع» را تجارب می‌نمایند. تاثیر رجوع و برگشت یا این که سقوط به‌معناِ کاهش شدید سطح انرژی و گرسنگیِ شدید میباشد. گاهی بعضی از اشخاص با مصرف این داروها اخلاق‌و‌قوم عوض شده و حالتی از افسردگی را تجارب می‌نمایند.
داروهای جایزه با رهش وقت گیر مقطع، میانگین تاثیر یا این که وقتگیر مقطع: ترازو مصرف این سبک داروها معمولا یک توشه در روز میباشد. برخی از این داروهای پاداش دربین ۶ تا ۸ ساعت دوام دارا‌هستند؛ ولی بعضی دیگر حتی تا ۱۶ ساعت هم ماندگاری دارا هستند. داروهای ADHD با تاثیر زمان بر نادر‌ترین فرازونشیب را در زمان شبانه‌روز دارا هستند. با مصرف این سبک از داروها در مکتب یا این که حین عمل نیاز کمتری به دوز مازاد میباشد.
معمولا داروهای مصرفی برای صبح زمان بر رهش می باشند و از آخرها عصر تا بعدازظهر داروهای کوتاه رهش استعمال میگردند. این دوز به‌تیتر دوز مازاد در حیث گرفته می شود. اکثر داروهای مصرفیِ بیش فعالی در تیم داروهای مشوق و یکی دو تیم‌ دارویی پایین قرار میگیرد:

متیل فنیدیت‌ها (اسم‌های تجاریِ: کنسرتا، فوکالین، متادیت، متیلین، ریتالین)
آمفتامین‌ها (اسم‌های تجاری: ویاس، ادرال)
داروهای پاداش رایج که برای معالجه ADHD به کارگیری می گردند عبارتند از:

پاداش‌های مطابق آمفتامین مثل ادرال
دکسترومت آمفتامین (دزوکسین)
دکس متیل فنیدات (فوکالین)
(متیل فنیدات) کنسرتا، دیترانا، متادیت، ریتالین
داروهای غیرمحرک برای معالجه بیش فعالی
داروهای غیرمحرک نیز جزو داروهای تجویزی مجموعه‌بندی میگردند؛ البته اثر و توان داروهای جایزه را ندارند. مزیت داروهای غیرمحرک این میباشد که احتمال به کار گیری‌ اشتباه از آن ها و تعلق (اعتیاد) کمتری دارا هستند. این داروها سطح نوراپی‌نفرین در مغز را ارتقا میدهند.

تفاوتی که فی مابین داروهای غیرمحرک و داروهای جایزه برای معالجه بیش فعالی وجود داراست این میباشد که داروهای غیرمحرک فرصت بیشتری ارتفاع میکشد تا اثر خویش را بر اشخاص آرم دهند. بعد از مصرف منظم این دارو، حدود ۳ الی ۴ هفته آنگاه تغییرات شم خواهند شد.

این تیم از داروها سبب ساز بهبود اعتنا، تمرکز و تکانشگریِ فرد می شوند. مزیت بی‌نظیری که داروهای غیرمحرک دارا هستند، ماندگاریِ آنان برای حدود ۲۴ ساعت میباشد. جاری‌پزشک معالج برای تجویز داروهای غیرمحرک عامل ها مختلفی را در حیث می گیرد. این دست اندرکاران دربرگیرنده مورد ها ذیل می‌باشند:

هنگامی داروهای غیرمحرک تجویز میگردند که داروهای پاداش موءثر نیستند.
وقتی که داروهای پاداش عوارض جانبی غیرقابل تحملی دارا هستند.
هنگامی که دکتر معالج دارای تخصص قصد دارااست آنها را با یک داروی پاداش تجویز نماید تا اثربخشی ارتقا یابد.
اکنون داروهای غیرمحرک متعددی برای معالجه بیش فعالی در دسترس وجود ندارد. مهارکننده‌های بازجذب نوراپی‌نفرین یا این که آگونیست‌های آلفا-۲ آدرنرژیک از مثال داروهای غیر پاداش می باشند.

این داروهای غیر‌مشوق عبارتند از:

اتوموکستین
داروهای ضد افسردگی مانند نورتریپتیلین
گوانفاسین
کلونیدین (کاپوای)

داروهای بیش‌فعالی به چه شکل شغل می‌نمایند؟
داروهای بیش‌فعالی بسته به نوع آنان تاثیرات مختلفی بر معالجه علائم دارا‌هستند؛ البته به‌طور آحاد داروهای ADHD سطح مواد شیمیایی در مغز (جابجایی‌دهنده‌یِ عصبی) را بالا میبرند. با ارتقا معیار این هورمون‌ها، در اختیار گرفتن شخص بر علائم عالی می گردد و علائم بهبود پیدا می‌نمایند. تاثیراتی که‌این هورمون‌ها بر علائم دارا هستن دکتر روانشناس مشمول مفاد ذیل می باشند:

ارتقا دامنه اعتنا
کاهش بیش فعالی
در اختیار گرفتن رفتارهای تکانشی
مدیر نارسایی‌های اجرایی
داروهای بیش‌فعالی/نقص‌دقت بر هر شخصی اثر گوناگون و منحصربه‌شخصی دارااست؛ در واقع دارویی که برای شخصی مطلوب و اثرگذار میباشد، گاهی برای فرد دیگر اثرگذار وجود ندارد. این داروها حتی گاهی با عوارض جانبی ناخوشایندی یاور میباشد یا این که حتی به‌صحت شغل نمی کنند و سرازیر‌دکتر معیار دوز آنها‌را بالا می برد.

پدر و مادر یا این که شخص دچار می بایست در حیث بگیرند که گاهی ممکن میباشد، او‌لین دارو برای فرزندشان یا این که خودشان تاثیری نداشته باشد. این اشخاص برای انتخاب نوع و دوز دارو می بایست رابطه خویش را با دارای تخصص نگهداری نمایند. در زمینه‌ی مصرف داروهای یار در کنار این داروها (چه با ورژن و چه سوای ‌ورژن) و همینطور مصرف کافئین می بایست با پزشک معالج مشورت کردن گردد.

دکتر کارشناس روان‌و‌سرازیر با پژوهش کل این موردها داروها و دوزهای متفاوتی را آزمون می‌نماید تا شایسته ترین دارو را برای معالجه گزینش نماید. بعداز یافتن داروی مطلوب علائم مربوط به بیش فعالی، دامنه‌ اعتنا و رفتارهای تکانشی بهبود می یابند.

داروهای معالجه بیش فعالی
داروهای معالجه بیش فعالی مشمول داروهای مشوق‌ و داروهای غیرمحرک‌ میباشند. سرازیر‌دکتر معمولا فردی میباشد که صلاحیت تجویز داور برای معالجه این خلل را دارااست.
داروهای جایزه برای معالجه بیش فعالی
داروهای جایزه رایج‌ترین نوع داروهای تجویزی برای معالجه بیش فعالی میباشند که بوسیله جاری‌پزشک معالج تجویز میگردد. این نوع داروها برعکس نامشان منجر تحریک خلق و خوی نمیشوند و سطح مواد شیمیایی مغز (جابجایی‌دهنده‌های ‌عصبی) را تقویت می‌نمایند تا به سطح متعادل رسد. دوپامین و نوراپی‌نفرین، دو جابجایی‌دهنده‌های ‌عصبی در مغز میباشد که داروها بر آن ها اثر میگذارند.

این جابجایی‌دهنده‌های عصبی نقش کلیدی بر دقت، تامل و علت‌ شخص در گیر دارا هستند. بر طبق با مطالعات جاری ساختن‌گردیده، به طور تقریب ۸۰ درصد از خردسال ها در گیر به ADHD بعداز یافتن شایسته ترین داروی مشوق و دوز درست علائم کمتری علامت داده‌اند. برخی از داروها عوارض جانبی دارا‌هستند که مکان نگرانی وجود ندارد با ملازمت و همراهی جاری‌دکتر مصرف داروها خطری ندارد. دکتر قبل از تجویز گاهی برای خودداری از عوارضی همانند عارضه‌ قلبی، غربالگری الکتروکاردیوگرام (EKG) را تجویز می‌نماید.

داروهای مشوق مشتمل بر مفاد تحت می باشند:

داروهای کوتاه تاثیر یا این که نشر فوری: این مشوق‌ها چهار ساعت دوام دارا‌هستند و وقتی که از معیار دوز این داروها در تن شخص بیش فعال کاسته می گردد، شخص «عود» یا این که «تاثیر رجوع» را تجارب می‌نمایند. تاثیر رجوع و برگشت یا این که سقوط به‌معناِ کاهش شدید سطح انرژی و گرسنگیِ شدید میباشد. گاهی بعضی از اشخاص با مصرف این داروها اخلاق‌و‌قوم عوض شده و حالتی از افسردگی را تجارب می‌نمایند.
داروهای جایزه با رهش وقت گیر مقطع، میانگین تاثیر یا این که وقتگیر مقطع: ترازو مصرف این سبک داروها معمولا یک توشه در روز میباشد. برخی از این داروهای پاداش دربین ۶ تا ۸ ساعت دوام دارا‌هستند؛ ولی بعضی دیگر حتی تا ۱۶ ساعت هم ماندگاری دارا هستند. داروهای ADHD با تاثیر زمان بر نادر‌ترین فرازونشیب را در زمان شبانه‌روز دارا هستند. با مصرف این سبک از داروها در مکتب یا این که حین عمل نیاز کمتری به دوز مازاد میباشد.
معمولا داروهای مصرفی برای صبح زمان بر رهش می باشند و از آخرها عصر تا بعدازظهر داروهای کوتاه رهش استعمال میگردند. این دوز به‌تیتر دوز مازاد در حیث گرفته می شود. اکثر داروهای مصرفیِ بیش فعالی در تیم داروهای مشوق و یکی دو تیم‌ دارویی پایین قرار میگیرد:

متیل فنیدیت‌ها (اسم‌های تجاریِ: کنسرتا، فوکالین، متادیت، متیلین، ریتالین)
آمفتامین‌ها (اسم‌های تجاری: ویاس، ادرال)
داروهای پاداش رایج که برای معالجه ADHD به کارگیری می گردند عبارتند از:

پاداش‌های مطابق آمفتامین مثل ادرال
دکسترومت آمفتامین (دزوکسین)
دکس متیل فنیدات (فوکالین)
(متیل فنیدات) کنسرتا، دیترانا، متادیت، ریتالین
داروهای غیرمحرک برای معالجه بیش فعالی
داروهای غیرمحرک نیز جزو داروهای تجویزی مجموعه‌بندی میگردند؛ البته اثر و توان داروهای جایزه را ندارند. مزیت داروهای غیرمحرک این میباشد که احتمال به کار گیری‌ اشتباه از آن ها و تعلق (اعتیاد) کمتری دارا هستند. این داروها سطح نوراپی‌نفرین در مغز را ارتقا میدهند.

تفاوتی که فی مابین داروهای غیرمحرک و داروهای جایزه برای معالجه بیش فعالی وجود داراست این میباشد که داروهای غیرمحرک فرصت بیشتری ارتفاع میکشد تا اثر خویش را بر اشخاص آرم دهند. بعد از مصرف منظم این دارو، حدود ۳ الی ۴ هفته آنگاه تغییرات شم خواهند شد.

این تیم از داروها سبب ساز بهبود اعتنا، تمرکز و تکانشگریِ فرد می شوند. مزیت بی‌نظیری که داروهای غیرمحرک دارا هستند، ماندگاریِ آنان برای حدود ۲۴ ساعت میباشد. جاری‌پزشک معالج برای تجویز داروهای غیرمحرک عامل ها مختلفی را در حیث می گیرد. این دست اندرکاران دربرگیرنده مورد ها ذیل می‌باشند:

هنگامی داروهای غیرمحرک تجویز میگردند که داروهای پاداش موءثر نیستند.
وقتی که داروهای پاداش عوارض جانبی غیرقابل تحملی دارا هستند.
هنگامی که دکتر معالج دارای تخصص قصد دارااست آنها را با یک داروی پاداش تجویز نماید تا اثربخشی ارتقا یابد.
اکنون داروهای غیرمحرک متعددی برای معالجه بیش فعالی در دسترس وجود ندارد. مهارکننده‌های بازجذب نوراپی‌نفرین یا این که آگونیست‌های آلفا-۲ آدرنرژیک از مثال داروهای غیر پاداش می باشند.

این داروهای غیر‌مشوق عبارتند از:

اتوموکستین
داروهای ضد افسردگی مانند نورتریپتیلین
گوانفاسین
کلونیدین (کاپوای)