جدیدترین مقالات روانشناسی

تصمیم به صاحب فرزند شدن در خانواده ، یعنی پذیرفتن مسئولیت سنگین در تربیت هست که در‌حالتی که بخواهیم واژه و کلمه تربیت را تمجید کنیم ، در واقع به معنای آموختن دادن یا رویش که شامل تیم ای از روش های مثبت و منفی است. وقتی که کودکان خود را تربیت میکنید به آن‌ها می‌آموزید که به چه شکل خلق و خوی کنند . والدین برای خردسالان خود قالب های رفتاری می سازند که آن چه را که از آنان انتظار دارا هستند ببینند . تربیت طفل ، وظیفه ای یک روزه نیست و پدر و مادر باید به طور دکتر روانشناس پایداری عمل کنند تا روش های تربیتی موثری داشته باشند . مطابق تحقیقاتی که در روانشناسی نوپا انجام شده شیوه رویش فرزندان در فرهنگ وتمدن های مختلف ، گوناگون می باشد .

طبق تحقیقات صورت گرفته که در مقاله ها قسمت مشورت ازدواج در وبلاگ تارنما نیز به آن اشاره گردیده‌است، مایکل راتر 4 نوع سبک تربیت فرزند را تعریف و تمجید کرده است که عبارت اند از : 1) سبک فرزند پروری مستبدانه : که با قوانین سفت و سخت و غیرقابل انعطاف والدین مشخص می باشد و صمیمیت عاطفی مقداری با کودکان خود دارا هستند . 2) سبک فرزند پروری سهل وآسان گیرانه : که مشخصه آن فقدان گزینش حدود و به عبارتی اجازه می‌دهند که طفل هر کاری دوست دارااست اعمال دهد و جهت دهی کمتری نشان میدهند . 3) سبک فرزند پروری طرد کننده : که در آن والدین در پرورش و زندگی بچه دخالت نمیکنند و رقبت و توجه زیادی نیز به کودکان خود ندارند . 4) طرز مقتدرانه – دو سویه که مشخصه آن قواعد محکم همراه با مشارکت دادن فرزند در تصمیم گیری در فضایی صمیمی و محبت آمیز هست .

طبق نظر بهترین روانشناس بچه ، خردسال ها و والدینی وجود ندارند که از هر نظر بی نقص باشند و بر این پایه والدین ممکن است با ایرادات رفتاری و اختلالات بالینی خردسال ها رو به رو شوند که تدبیر در خصوص آنها و شعور بهتر این مسائل می تواند اهداف خود را مناسب با سن ، شخصیت ، اقتدار ها فرآورده و واحد سنجش رشد عقلی فرزندان تعیین کرده و روش ی تربیتی مناسب را تعیین کنند. از این رو در ادامه نوشته‌علمی به معرفی خطاها رفتاری خردسالان میپردازیم .

مشکلات رفتاری رایج در کودک ها چیست ؟

مکیدن انگشت :
بیشتر کودکان در بعد از ظهر ای از زندگی شان برای رهایی از تنش ها و کاهش اضطراب و حس ناتوانی ، از عادت های عصبی کمک می گیرند . روانشناس خردسال ها با کاهش معیار اضطراب و فشار کم عقل ، یا با یاد دادن طرز های بهتر برای مقابله با این احساسات ، وابستگی کودکان به این اخلاق ها را کمتر می کند . گاه این اخلاق ها ممکن می باشد به صورت عادت های پایدار دربیایند که حتی هنگامی نوباوه خسته یا مضطرب نباشد نیز به وقوع می پیوندد. مکیدن انگشت یک کدام از ابتدایی ترین اعمالی می باشد که کودک جاری ساختن می دهد در صورتی‌که قصد دارید عادت مکیدن انگشت در نوپا خود را تغییر و تحول دهید یادگیری راهکار های منحصر الزامی میباشد . از دید درمانی معمولا در 2 تا 3 سال اول مایحتاج نیست درمان خاصی صورت بگیرد و بهتر می‌باشد که اضطراب و وسواس والدین نیز بررسی شود ولی توجه نوباوه را بعداز 3 سالگی ، باید از حوزه‌ دهان منحرف کرد .

2. ناخن جویدن :

از در میان عادت های عصبی ناخن جویدن متداول ترین می‌باشد و در صورت عدم درمان ، احتمال ادامه آن از کودکی به دوران نوجوانی و بزرگسالی وجود دارد . برای ترک این عادت یادگیری مهارت هایی از قبیل استحصال ادب تدریجی ، تعلیم درایت به بچه و ساخت وقفه مفید خواهد بود . در کودکانی که توسط وکسلر رسیدگی شده است 3 علت را بیان کرده که عبارت اند از : 1) عصبانیت بیش تر از حد 2) دلواپسی و تضاد های فکری و مخصوصا قرار گر فتن نوباوه در موقعیت های حساس و ترس آور 3) عادت .

از عادت های عصبی دیگر در کودکان می توان به کشیدن موها ، فشردن دندان ها و... اشاره کرد .

3. لجبازی کودکان :

بر اساس حیث مشاور کودک ، یکی‌از معمول ترین خطاها والدین در زمان مجال رشد کودکان لجبازی می باشد . از آن جایی که کودک در بدو میلاد خود به دلیل عدم رشد جسمی ، ذهنی ، زبانی به عنوان موجودی میباشد که به طور کامل به والدین خود وابسته هست اما با رشد تدریجی نوپا بر ترازو اقتدار هایش افزوده می‌شود و با ارتقاء توانمندی ها موجب ساخت تدریجی شم استقلال طلبی در نوپا میشود و هر قدر بچه در اثر رویش ، توانمند تر می‌شود بر میزان استقلال و خود مختاری او افزوده می‌شود و طبیعی خواهد بود که این افزایش توانمندی ها موجب ارتقا گرایش نوپا برای اجرا مستقلانه بخش اعظمی از امورات زندگی اش مانند خوراک خوردن ، خرقه پوشیدن و دیگر شغل ها می شود . بعضی وقتها آمال و انتظارات نوباوه در مقابل آرزوها و انتظارات والدین قرار گرفته و تعارض را به وجود می‌آورد و این استقلال طلبی خردسال ها باعث می شود که کودک ها به نیمی از آمال و دستورات مادر و پدر خود کار نکنند . و با صحبت نشنوی و بی توجهی تلاش کنند والدین را در عوض مراد های خود تسلیم نمایند . و این فرایند در خردسال ها طبیعی می‌باشد و جای نگرانی ندارد . وظیفه ی والدین این می باشد که ضمن یاری به رشد استقلال طلبی بچه ، رفتار های خود مختارانه او‌را مدیر کنند . با ساخت تعادل در میان استقلال طلبی کودک و توان خود می‌توانند خود مختاری نوباوه خود را ارتقاء دهند . ولی در بعضا کودک ها میزان این نافرمانی و استقلال طلبی زیاد می‌باشد و به اصطلاح پزشک معالج روانشناس ، دچار نقص‌ نافرمانی تقابلی یا همان لجبازی هست . بچه لجباز با فریاد و جیغ زدن ، پا به زمین کوبیدن ، گریه کردن ، قشقرق عملکرد می کنند به خواسته های خود برسند.

تصمیم به صاحب فرزند شدن در خانواده ، یعنی پذیرفتن مسئولیت سنگین در تربیت هست که در‌حالتی که بخواهیم واژه و کلمه تربیت را تمجید کنیم ، در واقع به معنای آموختن دادن یا رویش که شامل تیم ای از روش های مثبت و منفی است. وقتی که کودکان خود را تربیت میکنید به آن‌ها می‌آموزید که به چه شکل خلق و خوی کنند . والدین برای خردسالان خود قالب های رفتاری می سازند که آن چه را که از آنان انتظار دارا هستند ببینند . تربیت طفل ، وظیفه ای یک روزه نیست و پدر و مادر باید به طور دکتر روانشناس پایداری عمل کنند تا روش های تربیتی موثری داشته باشند . مطابق تحقیقاتی که در روانشناسی نوپا انجام شده شیوه رویش فرزندان در فرهنگ وتمدن های مختلف ، گوناگون می باشد .

طبق تحقیقات صورت گرفته که در مقاله ها قسمت مشورت ازدواج در وبلاگ تارنما نیز به آن اشاره گردیده‌است، مایکل راتر 4 نوع سبک تربیت فرزند را تعریف و تمجید کرده است که عبارت اند از : 1) سبک فرزند پروری مستبدانه : که با قوانین سفت و سخت و غیرقابل انعطاف والدین مشخص می باشد و صمیمیت عاطفی مقداری با کودکان خود دارا هستند . 2) سبک فرزند پروری سهل وآسان گیرانه : که مشخصه آن فقدان گزینش حدود و به عبارتی اجازه می‌دهند که طفل هر کاری دوست دارااست اعمال دهد و جهت دهی کمتری نشان میدهند . 3) سبک فرزند پروری طرد کننده : که در آن والدین در پرورش و زندگی بچه دخالت نمیکنند و رقبت و توجه زیادی نیز به کودکان خود ندارند . 4) طرز مقتدرانه – دو سویه که مشخصه آن قواعد محکم همراه با مشارکت دادن فرزند در تصمیم گیری در فضایی صمیمی و محبت آمیز هست .

طبق نظر بهترین روانشناس بچه ، خردسال ها و والدینی وجود ندارند که از هر نظر بی نقص باشند و بر این پایه والدین ممکن است با ایرادات رفتاری و اختلالات بالینی خردسال ها رو به رو شوند که تدبیر در خصوص آنها و شعور بهتر این مسائل می تواند اهداف خود را مناسب با سن ، شخصیت ، اقتدار ها فرآورده و واحد سنجش رشد عقلی فرزندان تعیین کرده و روش ی تربیتی مناسب را تعیین کنند. از این رو در ادامه نوشته‌علمی به معرفی خطاها رفتاری خردسالان میپردازیم .

مشکلات رفتاری رایج در کودک ها چیست ؟

مکیدن انگشت :
بیشتر کودکان در بعد از ظهر ای از زندگی شان برای رهایی از تنش ها و کاهش اضطراب و حس ناتوانی ، از عادت های عصبی کمک می گیرند . روانشناس خردسال ها با کاهش معیار اضطراب و فشار کم عقل ، یا با یاد دادن طرز های بهتر برای مقابله با این احساسات ، وابستگی کودکان به این اخلاق ها را کمتر می کند . گاه این اخلاق ها ممکن می باشد به صورت عادت های پایدار دربیایند که حتی هنگامی نوباوه خسته یا مضطرب نباشد نیز به وقوع می پیوندد. مکیدن انگشت یک کدام از ابتدایی ترین اعمالی می باشد که کودک جاری ساختن می دهد در صورتی‌که قصد دارید عادت مکیدن انگشت در نوپا خود را تغییر و تحول دهید یادگیری راهکار های منحصر الزامی میباشد . از دید درمانی معمولا در 2 تا 3 سال اول مایحتاج نیست درمان خاصی صورت بگیرد و بهتر می‌باشد که اضطراب و وسواس والدین نیز بررسی شود ولی توجه نوباوه را بعداز 3 سالگی ، باید از حوزه‌ دهان منحرف کرد .

2. ناخن جویدن :

از در میان عادت های عصبی ناخن جویدن متداول ترین می‌باشد و در صورت عدم درمان ، احتمال ادامه آن از کودکی به دوران نوجوانی و بزرگسالی وجود دارد . برای ترک این عادت یادگیری مهارت هایی از قبیل استحصال ادب تدریجی ، تعلیم درایت به بچه و ساخت وقفه مفید خواهد بود . در کودکانی که توسط وکسلر رسیدگی شده است 3 علت را بیان کرده که عبارت اند از : 1) عصبانیت بیش تر از حد 2) دلواپسی و تضاد های فکری و مخصوصا قرار گر فتن نوباوه در موقعیت های حساس و ترس آور 3) عادت .

از عادت های عصبی دیگر در کودکان می توان به کشیدن موها ، فشردن دندان ها و... اشاره کرد .

3. لجبازی کودکان :

بر اساس حیث مشاور کودک ، یکی‌از معمول ترین خطاها والدین در زمان مجال رشد کودکان لجبازی می باشد . از آن جایی که کودک در بدو میلاد خود به دلیل عدم رشد جسمی ، ذهنی ، زبانی به عنوان موجودی میباشد که به طور کامل به والدین خود وابسته هست اما با رشد تدریجی نوپا بر ترازو اقتدار هایش افزوده می‌شود و با ارتقاء توانمندی ها موجب ساخت تدریجی شم استقلال طلبی در نوپا میشود و هر قدر بچه در اثر رویش ، توانمند تر می‌شود بر میزان استقلال و خود مختاری او افزوده می‌شود و طبیعی خواهد بود که این افزایش توانمندی ها موجب ارتقا گرایش نوپا برای اجرا مستقلانه بخش اعظمی از امورات زندگی اش مانند خوراک خوردن ، خرقه پوشیدن و دیگر شغل ها می شود . بعضی وقتها آمال و انتظارات نوباوه در مقابل آرزوها و انتظارات والدین قرار گرفته و تعارض را به وجود می‌آورد و این استقلال طلبی خردسال ها باعث می شود که کودک ها به نیمی از آمال و دستورات مادر و پدر خود کار نکنند . و با صحبت نشنوی و بی توجهی تلاش کنند والدین را در عوض مراد های خود تسلیم نمایند . و این فرایند در خردسال ها طبیعی می‌باشد و جای نگرانی ندارد . وظیفه ی والدین این می باشد که ضمن یاری به رشد استقلال طلبی بچه ، رفتار های خود مختارانه او‌را مدیر کنند . با ساخت تعادل در میان استقلال طلبی کودک و توان خود می‌توانند خود مختاری نوباوه خود را ارتقاء دهند . ولی در بعضا کودک ها میزان این نافرمانی و استقلال طلبی زیاد می‌باشد و به اصطلاح پزشک معالج روانشناس ، دچار نقص‌ نافرمانی تقابلی یا همان لجبازی هست . بچه لجباز با فریاد و جیغ زدن ، پا به زمین کوبیدن ، گریه کردن ، قشقرق عملکرد می کنند به خواسته های خود برسند.